همه چیز به فنا رفته

مارک منسن بر خلاف کتاب هنر ظریف اهمیت ندادن که در آن به اضطراب همیشگی حاکم بر زندگی انسان مدرن پرداخته است . در همه چیز به فنا رفته توجه خود را از نقایص اجتناب‌ناپذیر درون هر فرد، به فجایع بی‌پایان دنیای اطرافمان معطوف می‌کند. او با استفاده از دریای پژوهش‌های روان‌شناختی درباره این موضوعات، و نیز با به کارگیری خرد لایتناهی فیلسوفانی همچون افلاطون ، نیچه و تام ویتس، مذهب و سیاست را تشریح می‌کند و به بررسی شباهت‌هایی که به یکدیگر پیدا کرده‌اند می‌پردازد. او با نگاهی متفاوت به روابط ما با پول سرگرمی و اینترنت می‌نگرد و اینکه چطور افراط در یک چیز خوب می‌تواند تبدیل به سوهان روح شود. او آشکارا تعاریف ما از ایمان خوشبختی، آزادی و حتی امید را به چالش می‌کشد